கடல் - ஆர்ப்பரிக்குமா?

நாஞ்சில் நாட்டு வட்டார மொழியைப் படம் முழுவதும் கொண்டிருக்கும் தமிழ்த் திரைப்படம் இதுவாகத்தான் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

விமர்சகர்கள் பெரும்பாலும் படம் சரியில்லை என்றே விமர்சனம் செய்திருந்தார்கள். இருந்தாலும் பார்ப்போம், ஜெயமோகன் எழுதியிருக்கிறாரே  என்று படத்தைப் பார்த்தேன். ஒரு பதிவு இதுகுறித்து எழுத வேண்டும் என்று தோன்றியது.

கௌதம் கார்த்திக்குக்கும், துளசி நாயருக்கும் அறிமுகப் படம் இது. இரு பெரும் நட்சத்திரங்களின் வாரிசுகள் ஒரு பெரிய இயக்குனரின் படத்தில் அறிமுகமாகியுள்ளனர்.

கிறிஸ்தவ வேத கல்லூரியில் படிக்கும் பெர்க்மென்ஸ் (அர்ஜூன்) மிகவும் கெட்டிக்காரர். ஒரு பாதிரியார் இவரைப் பார்த்து "ஏலே, பெர்க்மென்சு, என்னைவிட, உனக்குத்தாம்லே பைபிள் அதிகம் தெரியும்." என்று சொல்லுமளவுக்குக் கெட்டிக்காரார்.

ஆனால், பைபிளை சாத்தான்தான் அதிகம் தெரிந்து வைத்திருக்கும் என்பது போல, பெர்க்மென்ஸ் பெரிய விஷமக்காரரும் கூட. அவர் ஒரு நாள் ஒழுக்கக்கேடாக நடந்துகொண்டதை தனது சக மாணவரான சாம் ஃபெர்ணாண்டோ (அரவிந்தசாமி) மேலிடத்திற்குக் காட்டிக் கொடுக்கிறார். இதனால் சாம் மீது வஞ்சங்கொள்கிறார் பெர்க்மென்ஸ்.  இந்த வஞ்சமே படம் நெடுக வருகிறது.

சாம் தனது கல்லூரிப் படிப்பை முடித்து ஒரு மீனவ கிராமத்திலுள்ள ஒரு கோவிலுக்கு பாதிரியாராகப் போகிறார். அங்கு தாசி மகனாக, சமூகத்தின் கொடுமைகளில் சிக்குண்டு மிருகமாகத் திரியும் தாமஸ்-ஐ (கௌதம் கார்த்திக்) நல்வழிப்படுத்தி, மீன் பிடி தொழிலில் இறக்கிவிடுகிறார்.

தாமஸ் பேருந்திலும், படகோட்டியாகத் திரியும் வேளையிலும் என அடிக்கடி தற்செயலாக பியாவைச் (துளசி நாயர்) சந்திக்கிறான். காதலிக்கிறான். 

ஆபத்தில் சிக்குண்டிருக்கும் பெர்க்மென்சை, சாம் காப்பாற்றுகிறார். பெண்களின் உதவி கொண்டு பெர்க்மென்சுக்கு சிகிச்சை செய்கிறார் சாம். இதை செட்டியாக வரும் பொன்வண்ணன் கவனித்துவிட்டு, சாமுக்கும் அந்தப் பெண்களுக்கும் தொடர்பிருப்பதாக நினைத்து ஊரைக்கூட்டி வந்து அடிக்கிறார்.

விசாரிக்கும்போது அதில் ஒரு பெண், தனக்கும் சாமுக்கும் தொடர்பிருப்பதாகச் சொல்கிறாள். அதைக்கண்டு சாமைத் தாக்க வரும் ஒருவன் தவறுதலாகக் கீழே விழுந்து இறக்கிறான். சாம் சிறைச்சாலை செல்கிறார். பெர்க்மென் தாமசை தன் வழியில் இழுத்து மிருகமாக்குகிறான். விடுதலையாகும் சாம் தாமசை தன் பக்கம் அழைக்கிறார்.

வென்றது யார்? பெர்க்மென்சா? சாமா? என்பதே கதை.

கடலுக்குள் நடக்கும் சண்டைக் காட்சிகள் நன்றாகப் படமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. ஹாலிவுட் திரைப்படங்களில் மட்டுமே கண்டிருக்கும் கடலின் உண்மை முகத்தைத் தமிழில் முதன் முதலாகக் காட்டுகின்றனர். நடுக்கடலில் மலையென எழும்பும் அலைகளை “பொன்னியின் செல்வனில்” படித்தது போல் காணொளியாகக் கண்டதில்லை. இந்தப் படத்தைக் கண்டால் அந்த அலைகளின் பிரம்மாண்டத்தை உணர முடியும்.

“நான் சாத்தானுக்க ஆளு லே”, “நீ இயேசுவக்க ஆளு”, “சாத்தான், இயேசுவக்க அண்ணன். அப்ப யாரு பெரியவரு?”, “பேய் ஓட்ட பத்து ரூபா” போன்ற வசனங்களும், வேசியை இடுகாட்டில் அடக்கம் செய்ய மறுக்கும் காட்சியும் கிறிஸ்தவ மக்களைப் போராட்டத்திற்குத் தூண்டியிருக்கின்றன. இறுதியில் படம் சொல்லும் நீதியை மனதில் கொண்டு, இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளைப் புறந்தள்ளலாம். மற்ற மதத்தவரும் இந்தப் படத்தை அந்நியமாகப் பார்க்கமாட்டார்கள். இது நமது மண் சம்பந்தப்பட்ட கதையே. நமது மீனவ கிராமத்துக் கதையே.

அர்ஜூன் நன்றாக நடித்திருக்கிறார். இருந்தாலும், அவரை அப்படிப்பட்ட கெட்ட பாத்திரத்தில் ஏற்பது சிரமமாகத்தான் இருக்கிறது. இறுதிச் சண்டைக் காட்சியில் கலக்கியிருக்கிறார் அர்ஜூன். அரவிந்தசாமி “சாம்” பாத்திரத்திற்கு அற்புதமான தேர்வு. தான் ஏற்ற பாத்திரத்திற்கு நீதி செய்திருக்கிறார். கௌதம் கார்த்திக் அறிமுகப்படம் என்றாலும், அவரது தந்தை நடிப்பின் சாயல் அங்கங்கு பளிச்சிடுகிறது. தாயை நினைத்து கதறும் காட்சியிலும், பிரசவக் காட்சியிலும் “சபாஷ்” வாங்குகிறார். சிறு வயது தாமசாக வரும் சிறுவனும் அற்புதமாக நடித்திருக்கிறான்.

பியாவை, பாதிரியார் சாமிடம் தாமஸ் அறிமுகப்படுத்தும் காட்சியில், தாமசின் பழைய பதிவு செய்யப்பட்ட ஒலிப்பதிவைப் பாதிரியார் பியாவிடம் போட்டுக்காட்டும்போது நம்மை அறியாமல் கண்களில் நீர் கசிகிறது. 

பியாவைக் கொல்ல நடுக்கடலுக்கு இட்டுச் சென்று, கொல்ல எத்தனிக்கும்போது, “ஏலே, பெர்க்மென்ஸ், ஏம்லே நடுங்குத, தடுமாறுத” என்று தன்னைத் தானே கேட்டுக் கொள்ளும் பெர்க்மென்சைப் பார்க்கும்போது, எல்லா மிருகங்களுக்குள்ளும் கடவுள் இருக்கிறார் என்பது நிரூபணமாகிறது.

ஜெயமோகனின் கதையில் ஒரு குழப்பமும் இல்லை. சரியாகவே இருக்கிறது. அற்புதமான காவியமாக வரவேண்டிய இத்திரைப்படம் திரைக்கதையால் லேசாகத் தடுமாறுகிறது.  திரைக்கதையில் ஜெயமோகனும் மணிரத்தினமும் சேர்ந்து பணி செய்திருக்கின்றனர். அதில்தான் குழப்பம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. இதே கதையை பாலா இயக்கியிருந்தால் வேறு மாதிரியாக ராவாக இருந்திருக்கும். மணி என்பதால் சில சினிமாத்தனங்களுக்குள் சிக்கி திரைக்கதையில் சிறிது சறுக்கிவிட்டார்.

இந்தப் படத்தின் கதாமாந்தர்களாக வரும் அனைத்து நட்சத்திரங்களும் சிறப்பாக நடித்திருக்கின்றனர். அதில் மணியின் உழைப்பு தெரிகிறது. ஒவ்வொரு காட்சியிலும் ராஜீவ் மேனனின் ஒளிப்பதிவு நம்மைக் கவர்கிறது. இசை மற்றும் பின்னணி இசை எதிர்பார்த்த அளவு இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். ஏ.ஆர். ஹாலிவுட்டிற்கே சென்றுவிடலாம்.

என்னைப் பொறுத்தவரை ஒரு சில காட்சிக் கோர்வை மற்றும் திரைக்கதைத்தொகுப்பு ஆகியவற்றில் இருக்கும் குறைகளைக் களைந்து பார்த்தால் ஆர்ப்பரித்திருக்க வேண்டியதுதான் “கடல்”. ஏனோ மக்களுக்கு அமைதியான ஏரியாகப் படுகிறது போலும்.

இரண்டரை மணிநேரமும் சிந்திக்க வைத்த படம் “கடல்”. 

ஜெயமோகனின் நாவலை ஆவலுடன் எதிர்பார்க்கிறேன்.

Tweet

	தமிழ் நண்பர்கள்